ο χαρακτήρας του παιδιού ξεκινάει από το σπίτι...από 'κει αρχίζουν όλα...

πάντως πρέπει να ξέρεις ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας, μη έχοντας διαμορφώσει ακόμη κοινωνική συνείδηση και κανόνες συμπεριφοράς, είναι πολύ σκληρά...

μπορεί αυτό να φταίει...ποιός δεν θυμάται αυτούς που στο σχολείο κορόιδευαν τα παιδιά που φορούσαν γυαλία, σιδεράκια κλπ...κάτι τέτοιο μπορεί να υφίσταται και το συγκεκριμένο κοριτσάκι...

 

Είχα κι εγώ στην σχολή μου έναν συμφοιτητή που είχε αυτό το πρόβλημα...Και είχε τον ίδιο χαρακτήρα. Πιστεύω ότι είναι θέμα γονιών και ανατροφής περισσότερο, και λιγότερο ιδιαιτερότητας του παιδιού. Αλλά πού ξέρεις, μπορεί να "στρώσει" αργότερα...

 

Δυσκολο θεμα θιγεις... Το πιο πιθανο ειναι οτι αυτη ειναι η αντιδραση του στα ειρωνικα σχολια που εχει κατα καιρους δεχτει. Μαλλον ετσι εχει αναπτυξει τις αμυνες του. Εδω ομως κατεμε ερχεται η αποτυχια τοσο των δικων του γονιων οσο και των γονιων των παιδιων που το κοροιδευαν, οπως φυσικα και των εκπαιδευτικων που εχουν αντιληφθει το προβλημα [γιατι δεν γινεται να μην το εχουν αντιληφθει] και δεν εχουν κανει κατι για αυτο.

Αν ειχα εναν μαθητη σε μια ταξη μου, θα του συμπεριφερομουν οπως ακριβως στα υπολοιπα παιδια. Θα αναγνωριζα και τα δικια του αλλα και τα αδικα του. Καθε αλλη συμπεριφορα εκ μερους μου θα ηταν αστοχη.

 

Έχω μια μόνο παρατήρηση να κάνω... Στο συγκεκριμένο σχολείο συμβαίνει κάτι παράξενο και παράλληλα πολύ όμορφο... όσο ατίθασα και άτακτα είναι τα παιδιά, με τόση αγάπη αγκαλιάζουν αυτά που έχουν κάποιο "πρόβλημα"... Υπάρχουν 5 παιδάκια στο ολοήμερο τα οποία έχουν κάποια ιδιαιτερότητα, άλλο είναι (χωρίς υπερβολή) υπέρβαρο, άλλο δε μιλάει σωστά, άλλο κουτσαίνει και φαίνεται πως γενικώς έχει κινησιακά προβλήματα κτλ... Παρόλα αυτά δεν έχω ακούσει ποτέ κανένα μαθητή να τα κοροιδεύει, κανέναν να "πατάει" πάνω στην ιδιαιτερότητά τους αυτή... Συνεπώς δεν μπορώ να δεχτώ πως η συμπεριφορά της μικρής οφείλεται σε άμυνες απέναντυ στους συμμαθητές της...

Δέχομαι αυτό που λέτε όλοι, βέβαια, πως φταίνε σε μεγάλο βαθμό οι γονείς του...

 

Να του φέρεσαι όπως φέρεσαι σε όλα τα παιδιά, μη μαλώνοντάς το ρίχνεις φώς στην αναπηρία του, την οποία έχει μάθει να εκμεταλλεύεται πολύ καλά ήδη.