Δεν ξέρω πόσο καιρό κυκλοφορεί το video... όπως και να'χει θέλει μεγάλη ψυχική δύναμη για να υποστηρίξεις τα "πιστεύω" και τις αξίες σου λίγο πριν το τέλος...
Τη σήμερον εποχήν, βεβαίως βεβαίως, η βιομηχανία καλλυντικών και αποσμητικών έχει κάνει αλματώδη βήματα στην προσπάθεια να αποτρέψει λιποθυμίες και κοινές δυσάρεστες παρενέργειες που προκαλεί η γνωστή και ανυπόφορη εσάνς της μασχάλης... Δυστυχώς παρατηρείται έντονα το φαινόμενο της άγνοιας ή της θεμητής μη χρήσης όλων αυτών των ανακαλύψεων από μια ομάδα ανθρώπων που ειλικρινά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω, βεβαίως βεβαίως...
Διότι ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ δεν μπορώ να καταλάβω ρε φίλε πως νιώθεις όταν μπαίνεις σ'ένα χώρο και αυτόματα ο κόσμος ανοίγει τα παράθυρα... η μύτη σου ΔΕ ΜΥΡΙΖΕΙ; Και άντε να πω ήταν καλοκαίρι και το δικαιολογούσα (με πολύ πολύ ζόρι) γιατί είσαι και κοτζάμ γομάρι και ίσως το αποσμητικό σου (αν ξέρεις τι θα πει η λέξη) δεν ήταν πολύ αποτελεσματικό... αλλά τώρα είναι χειμώνας, κάνει κρύο και δεν μπορώ να το δικαιολογήσω διότι ιδρώνεις λιγότερο έως καθόλου...
Αν τυχαίνει να διαβάζεις το συγκεκριμένο post θα ήθελα να δώσεις μεγάλη σημασία στα ακόλουθα: 1. Αν όντως χρησιμοποιείς αποσμητικό, θα ήθελα να σε ενημερώσω πως μάλλον θα πρέπει να το αλλάξεις, διότι δεν έχει καμία δράση... 2. Αν δεν γνωρίζεις τι είναι το αποσμητικό, πήγαινε σ'ένα κατάστημα καλλυντικών, ένα Hondos ρε παιδί μου και σήκωσε το χέρι σου... Μετά τη λιποθυμία θα σε κατατοπίσουν... Φρόντισε να το χρησιμοποιείς καθημερινά... μη σου πω να το παίρνεις και μαζί σου για καταστάσεις έντονης εφίδρωσης... 3. Εφοδιάσου με ένα σετ μανταλάκια (σε διαφορετικά χρώματα για να το διασκεδάζουμε τουλάχιστον) και εφοδίαζε τον κόσμο που ζει, κινείται και εργάζεται γύρω από εσένα... 4. Ειδοποίησε πριν μπεις σε εργασιακό χώρο άλλου συναδέρφου ώστε να διαμορφώσει τον χώρο κατάλληλα με αποσμητικά χώρου, αρωματικά κεράκια και ανοιχτό εξαερισμό... 5. Στο λεοφωρείο μην χρησιμοποιείς τις χειρολαβές που βρίσκονται σε σημείο που να σε αναγκάζει να σηκώσεις το χέρι για να τις φτάσεις... προτίμησε να καθίσεις ή ακόμα και να πέσεις αντί να κρατηθείς, διότι είναι προτιμότερο να πέσεις εσύ που είσαι ένας, παρά όλοι οι επιβάτες (θα το έχεις και κρίμα στο λαιμό σου)... 6. Αν είσαι αρκετά ευσυνείδητος και πέσεις ακολουθώντας τις οδηγίες της υπόδειξης 5, σήκω μόνος σου και προς Θεού μη σηκώσεις τα χέρια κατά τη διάρκεια της προσπάθειας... 7. Αν είσαι ακόμα πιο ευσυνείδητος, μη χρησιμοποιείς ΜΜΜ ειδικά το καλοκαίρι... 8. Μην βάζεις κολώνια πάνω από τη μασχαλίλα...προκαλεί even worse αποτέλεσμα... 9. Αν διαβάζεις αυτό το post μην ξεσπάσεις πάνω μου αύριο στο γραφείο... εγώ τουλάχιστον δεν κλείνω τη μύτη μου λόγω ευγένειας... 10. Όλα τα παραπάνω είναι για το καλό σου... Κάποιος πρέπει να στα πει!
Εμπρός για έναν κόσμο με λιγότερους βρωμομασχαλίτσες! Καληνύχτα!
Είναι τόσο δύσκολο να προσαρμόζεσαι σε καταστάσεις ξένες για σένα, σε άλλους οικογενειακούς ρυθμούς, σε άλλες συνήθειες... Είναι δύσκολο να μπορείς να μιλάς για ανευθυνότητα και για "βλακεία" χωρίς να χρησιμοποιείς προσβλητικές λέξεις για κάποια άτομα που τα κρίνεις κυρίως από τις πράξεις τους... αλλά αν δεν κάνω λάθος από τις πράξεις δεν κρίνεται ο άνθρωπος; Στα λόγια, με λίγη προσπάθεια, μπορούμε όλοι να είμαστε σωστοί...
Είναι δύσκολο να στέκεσαι δίπλα σε κάποιον που τον νοιάζεσαι και να μην κρίνεις όσα γίνονται γύρω του, όσα τον επηρεάζουν και έμμεσα επηρεάζουν εσένα και το δικό σου μέλλον... Δε γίνεται να το κάνεις επιλεκτικά... Κάποιες καταστάσεις και συνήθειες που έχουν γίνει σχεδόν μόνιμες δεν αλλάζουν εύκολα ποτέ... Όταν κάποιοι άνθρωποι φορτώνουν τα λάθη τους αλλού, στα παιδιά τους, στο περιβάλλον τους, τότε για μένα είναι ανάξιοι και ανίκανοι... και λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να το περιγράψω αυτό με άλλες λέξεις... και εγώ δεν έχω μάθει έτσι... απλά δεν μπορώ να το συνηθίσω...
Είσαι σε εργασιακό χώρο και συνάδερφος (ανύπαντρος, ετών >50) πάνω στην κουβέντα σου εξηγεί πως έχει πρόβλημα με τον προστάτη του και ο γιατρός του είπε να "χύνει"... επίσης σου εξηγεί ότι έχει λύσει το πρόβλημά του "καβαλώντας" ένα γκομενάκι και προσφέρεται να σου δείξει φωτογραφίες της (οι οποίες παρεπιπτόντως είναι από το λαιμό και κάτω)! Πως αντιδράς; α. Διασκεδάζεις και ζητάς να σου πει και άλλες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες; β. Ζητάς συγνώμη και βγαίνεις να πάρεις καθαρό αέρα; γ. Του αναλύεις και εσύ ένα δικό σου πρόβλημα; δ. Δε μιλάς και λες ότι κοκκίνισες από τη ζέστη; ε. Άλλο (please specify)
disclaimer: κάθε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα δεν είναι απλή ομοιότητα... όποιος αναγνωρίζει το γεγονός διότι ήταν μπροστά παρακαλείται να μην απαντήσει... :)
Εδώ και καμιά εβδομάδα περίπου μου συμβαίνει κάτι πολύ περίεργο (κατά τη δική μου κρίση πάντα)... κάθε πρωί που ξυπνάω έχω ένα έτοιμο σενάριο ταινίας στο μυαλό μου, το οποίο φαίνεται πως σκηνοθετώ στον ύπνο μου... Honestly τώρα...έχω δει στον ύπνο μου από το grand finale του lost, μέχρι αστυνομικά, παιδικά και μια άλλη version από το Μικρό σπίτι στο λιβάδι...
Το αστείο της υπόθεσης είναι πως πάντα (στον ύπνο μου μόνο) θεωρώ τις "ταινίες" μου επιτυχημένες... τόσο επιτυχημένες που το πρωί ξυπνάω με μια ευτυχία να κάτσω να γράψω το σενάριο για να πάω για το Όσκαρ... επίσης πρέπει να αναφέρω πως κάποιες από τις ταινίες είναι υπερπαραγωγές (όπως φαίνεται) διότι παίζουν και πολύ διάσημοι ηθοποιοί, οι οποίοι δένουν άψογα στη σκηνοθεσία με την γειτόνισσα, τον φούρναρη της γειτονιάς μου, ακόμα και με τη γιαγιά Μαρίκα (που σε πρόσφατο σενάριο ήταν σφόδρα ερωτευμένη με τον Αλέξη Γεωργούλη)!
Χθες το βράδυ "σκηνοθέτησα" μια φανταστική ταινία, που θα την ονομάσω "στα βάθη του Αμαζονίου" στην οποία μια εξωγήινη φυλή έχει εγκατασταθεί στον Αμαζόνιο και προσπαθεί να "εξανθρωπιστεί" αλλά δεν τα καταφέρνει πολύ καλά γιατί στον Αμαζόνιο έχει (λόγω χλωρίδας) πολύ οξυγόνο... Οι εξωγήινοι λοιπόν (με αρχηγό τον Danny DeVito) προσπαθούν να εξαγοράσουν μεγάλους ηγέτες του πολιτικού σκηνικού (όπως τον Κωνσταντίνο Καζάκο και τον Βruce Willis) ώστε να προβούν στην αποψίλωση του Αμαζονίου και να βοηθήσουν στην πιο ομαλή διαβίωσή τους στη Γη... Για να μην σας κουράζω, αφού οι ηγέτες εύκολα εξαγοράζονται αγνοώντας την περιβαλλοντική καταστροφή... ξυπνάνε τα δέντρα του Αμαζονίου, τα οποία έχει ποτίσει ένας crazy scientist με μια ουσία που τα ζωντανεύει... διώχνουν τους εξωγήινους και ο επιστήμονας παίρνει το Nobel που πάντα ονειρευόταν...
Oh well...δεν ξέρω τι γίνεται μέσα στο μυαλό μου τελευταία...τουλάχιστον εγώ το διασκεδάζω! Θα έχω πρόβλημα όταν το μυαλό μου αρχίσει να κατασκευάζει θρίλλερ...καθότι όπως είναι γνωστό είμαι μεγάλη φοβιτσιάρα!
Δεν μπορείτε να καταλάβετε την χαρά που ένιωσα, όταν διαπίστωσα ότι στο επόμενο συνέδριο (next month δηλαδή) έρχεται η κα. Υστέρω παρέα με το "απλός" και το "απλά" της... Και επειδή - άσχετα με το τι δήλωσα στο "θα σου σπάσω τα μούτρα λέμε" post μου - να της σπάσω τα μούτρα είναι λίγο δύσκολο, αναζητώ ιδέες εκδίκησης!
Υοu can be as cruel as you like! All proposes will be concidered!
Όσοι (έχετε την τύχη ή την ατυχία να) με γνωρίζετε ξέρετε καλά πως είμαι ευγενέστατη (ακόμα και με τους αγνώστους), καταδεκτικότατη, γλυκήτατη (μα πως τα λέω έτσι) και πως μπορείς αν μου φερθείς ευγενικά να με πατήσεις από κάτω και να καταφέρεις να σου πω και ευχαριστώ... Εντάξει δεν είμαι πολύ περήφανη για όλο αυτό αλλά φταίνε τα γονίδια...
Δυστυχώς κάποιοι εδώ μέσα (ευτυχώς λίγοι και μετρημένοι στα δάχτυλα - όταν λέω εδώ μέσα δεν εννοώ την bloggoσφαιρα) είναι τόσο αγενείς που δεν μπορώ να τους παλέψω με τίποτα... το στυλ κάποιων διαλόγων συχνά πυκνά ακολουθεί το ύφος... - "θα ήθελα να σας παρακαλέσω..." - "άντε γ*μήσου, αυτό που σου λέω εγώ..." (μόνο το ύφος περιγράφω - όχι το λεξιλόγιο) - "μα θα πρέπει να σας υπενθυμίσω..." - "και ποια είσαι εσύ που θα μου υπενθυμίσεις κιόλας..."
Βάλε και μια κακία στο μάτι, βάλε και μια υπεροψία, βάλε και ένα ύφος "ξέρεις ποιος/α είμαι εγώ..."
Το κακό, ευτυχώς για μένα και δυστυχώς για σένα, (αγαπητή κότα) είναι ότι ξέρω ποιά είσαι... Χα! Είδες τι μικρός που είναι ο κόσμος... Είδες πόσο πρόθυμοι είναι όλοι αυτοί που μειώνεις καθημερινά να πούνε μια κακία και για σένα; Είδες πόσο εύκολα μαθαίνεται ποιός σε πήδαγε για να φτάσεις εκεί που είσαι τώρα και να μου μιλάς με τόση κακία; Και το απολυτήριο λυκείου σου να το βάλεις εκεί που ξέρεις, που θα μου πεις εμένα ότι "κάνω ανοησίες και σου σπαταλάω τον πολύτιμο χρόνο σου..." Και κάτι ακόμα...όταν θα φτάσεις σε μια θέση που θα δικαιολογεί το ύφος εκατό καρδυναλίων που έχεις τότε θα σε σεβαστώ...αλλά προς το παρόν κόβε επιταγές...Ζώον...
...Η ιστορία είναι απλή...Το πεζοδρόμιο είχε νερά, γλίστρησα, έπεσα... δεν μπορούσα να σηκωθώ από τον πόνο... Η ακτινογραφία έδειξε ράγισμα στον κώκκυγα (έτσι γράφεται αυτό; στην ουρίτσα τέλος πάντων) και θλάση στον οστικό μυ του τελευταίου σπονδύλου... Ακινησία (όσο γίνεται), όχι πολύ περπάτημα (αν γίνεται) και πολλά χαρτομάντηλα γιατί δακρύζω από τον πόνο σχεδόν σε κάθε κίνηση...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ακριβώς απέναντυ από το σημείο που έπεσα ήταν παρκαρισμένο ασθενοφόρο (σε περιπολία - my ass) του οποίου ο οδηγός δεν έκανε καν την κίνηση να βγει να ρωτήσει αν είμαι καλά... που να του καεί το dvd και το ηχοσύστημα (και του αυτοκινήτου)!
Πονάω...σνιφ :(
UPDATE: Σήμερα ο πόνος είναι χειρότερος...γαμώ την καταδίκη μου :(
Μ'αρέσουνε τα παραμύθια...όχι να τα ζω...περισσότερο να τα διαβάζω... Στο σχολείο, στην αίθουσα που κάνουμε υπολογιστές στο ολοήμερο, το πρωί γίνεται κανονικό μάθημα και συνεπώς έχει όλα τα τσάγκαλα και τα μάγκαλα που έχει μια συμβατική αίθουσα...
Χθες, όσο τα μικρά μου προσπαθούσανε να ζωγραφίσουνε στο paint τον χάρτη της ελλάδας (τι τα βάζω και εγώ να κάνουν τώρα που το καλοσκέφτομαι!) έπεσε το μάτι μου σ'ένα παραμύθι με τίτλο "ο γενναίος ράφτης" και μέχρι να τελειώσουν είπα να το κάνω ένα γρήγορο scan...
Η ιστορία (λίγο παραφρασμένη) πάει ως εξής...
"Μια φορά και έναν καιρό (κλασσική αρχή παραμυθιού) ήταν ένας ράφτης...το εργαστήριό του ήταν στον ψηλότερο όροφο του σπιτιού... Μια μέρα περνούσε από κάτω μια γριούλα που πουλούσε μαρμελάδες...ο ράφτης την φώναξε να ανεβεί... - εγώ θα αγοράσω τις μαρμελάδες σου γιαγιά (τι ιππότης!) - ε τότε να ανέβω γιόκα μου... (κατέβα εσύ ρε βλάκα)
Ανεβαίνει η γιαγιούλα και αφου ο ράφτης δοκιμάζει απ'όλες τις μαρμελάδες, αποφασίζει να αγοράσει μόνο 3 κουταλιές από μια απ'αυτές (παρακαλώ;) Φεύγει η γιαγιά (κοψομεσιασμένη) και ο ράφτης αποφασίζει να βάλει τη μαρμελάδα πάνω σε μια φέτα ψωμί και να την φάει αργότερα...
Μέχρι να τελειώσει αυτό που έραβε ο ράφτης μας, όμως, μαζεύτηκαν μύγες πάνω από την μαρμελάδα (καλά να πάθει) και εκνευρισμένος χτύπησε το τραπέζι μ'ένα πανί και σκότωσε εφτά! (όπα ρε μεγάλε ποιός είσαι;) Ενθουσιασμένος αποφάσισε πως όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει το κατόρθωμά του (what?) και γι'αυτό χάραξε πάνω στη ζώνη του "επτά με τη μια" και αφού έβαλε ένα κομμάτι τυρί στην τσέπη του (ε;) ξεκίνησε ένα μακρυνό ταξίδι (στα καλά του καθουμένου)...
Βγαίνοντας από το σπίτι είδε μια φωλιά με ένα πουλάκι μέσα, το έπιασε και το έβαλε στην τσέπη του (φαντάζομαι με την ίδια ευκολία που σκότωσε τις 7 μύγες)... Στο δρόμο συνάντησε έναν γίγαντα... αυτός είδε την επιγραφή στη ζώνη και φαντάστηκε πως ο ράφτης είχε σκοτώσει 7 ανθρώπους... - Είσαι λοιπόν αλήθεια τόσο δυνατός;...είπε ο γίγαντας... - Και βέβαια είμαι... Πιάνει ο γίγαντας μια πέτρα, τη σφίγγει και βγάζει νερό...(όσο να'ναι γίγαντας είναι) Κάνει ότι πιάνει και ο ράφτης μια πέτρα, βγάζει το τυρί από την τσέπη, το σφίγγει και βγάζει και αυτός γάλα...(τι είπες τώρα ρε μεγάλε;) Πιάνει ο γίγαντας μια πέτρα ακόμα...την πετάει και πάει πολύ μακρυά... Κάνει ότι πιάνει και ο ράφτης μια πέτρα, βγάζει το πουλάκι από την τσέπη του (αυτό τόσο ώρα δεν δραπέτευσε;) κάνει ότι το πετάει...το πουλάκι πετάει μακρυά και χάνεται από τα μάτια τους...(ο γίγαντας δεν μας είπε ο συγγραφέας, ήταν τυφλός;) Ενθουσιασμένος ο γίγαντας κάθισε πάνω σ'ένα δέντρο για να μαζέψει ο ράφτης κεράσια (α! γίνανε ξαφνικά κολλητοί)...καθώς πήγε να σηκωθεί μπλέχτηκε το πόδι του σ'ένα κλωνάρι και ο γίγαντας κρεμάστηκε ανάποδα (helloooo! πριν καθόταν πάνω στο δέντρο)! Την ώρα εκείνη περνούσε από εκεί ο βασιλιάς της περιοχής (τι σύμπτωσης!!!) και ο ραύτης του είπε... - Δες βασιλιά μου...έπιασα τον κακό γίγαντα! (παλιοτσάτσε!) Ο βασιλιάς του έδωσε ένα τσουβάλι λίρες (που έτυχε να κουβαλάει μαζί του) και ο ράφτης ανταμοίφτηκε για τη γενναιότητα του...(τελείωσε κιόλας;;;)"
ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ 1. Δεν είναι κακό να κοροιδεύεις τον άλλο... 2. Ο άλλος δεν θα το καταλάβει... 3. Δεν είναι κακό να κερδίζεις κάτι με πονηριά... 4. Στο τέλος μπορεί και να ανταμοιφθείς...
Νυστάζω... κοντεύω να κοιμηθώ πάνω στο πληκτρολόγιο...έχω ένα σωρό δουλειές στο γραφείο (το οποίο δε λέει να ξεμυρίσει μετά την είσοδο συναδέρφου που έχει να κάνει μπάνιο από τότε που τον βάφτισαν)...
Νυστάζω λέμε, έχω να μιλήσω με το Υπ. Παιδείας για κάτι κονδύλια που ναι μεν μας χορηγούν, αλλά μας τα βγάζουν από τη μύτη...
Νυστάζω... ήθελα να είμαι στο κρεββατάκι μου, στο παχουλό μαξιλαράκι μου και κάτω από την φρεσκοπλυμμένη κουβερτούλα μου...
Νυστάζω...ήθελα να είμαι σ'ένα σπιτάκι με τζάκι και έξω να χιονίζει, βαρέθηκα πια αυτή την αρρωστημένη ζέστη που δε λέει να καταλάβει πως πρέπει να αποχωρήσει...
Νυστάζω... ήθελα έστω να είμαι στην Αγγλία, κάτω από το χοντρό μου πάπλωμα και έξω να βρέχει εκείνη τη βροχή που νανουρίζει... μου λείπει η Αγγλία συχνά πυκνά...
Νυστάζω... θέλω μια αγγαλιά να κοιμηθώ και να ξυπνήσω αύριο το πρωί...
