Happy Drops
 
28/4/07
Kαλημέρα!
 
Ξύπνησα νωρίς,είχα ένα σωρό δουλειές...9 η ώρα ήμουν στο κέντρο και όλα ήταν άδεια...Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα τελειώνεις με τις δουλειές σου όταν όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνται...Εγώ θα κοιμηθώ το μεσημέρι...Χμ...μετά τον καφέ (διότι έχει και έναν ήλιο καφτερό - τι είπα πάλι!)

Είμαι ανεξήγητα σε πολύ πολύ καλό mood! Καλημέρααααααα!
είπε η Σίσσυ @ 10:47:00 π.μ.   3 commentάκια
27/4/07
Τα αυτονόητα...και τα μη αυτονόητα...
 
Με κουράζει αφάνταστα να μου εξηγούν αυτονόητα πράγματα, όπως επίσης με εκνευρίζει να περιμένουν από μένα να γνωρίζω πράγματα εξειδικευμένα που δεν είναι του αντικειμένου μου ή που ειλικρινά δεν είχα κανένα τρόπο να γνωρίζω...
Kαι στις δυο άνωθεν περιπτώσεις εξαιρούνται τα άτομα ηλικίας κάτω των 10 και άνω των 70...(για ευνόητους λόγους)

Κοινώς με κουράζει: -
1. Nα μου εξηγείς ότι πρέπει να ανανεώσεις την κάρτα του κινητού σου γιατί πέρασε ο μήνας και το free2go θέλει ανανέωση κάθε 30 μέρες ενώ ξέρουμε πως χρησιμοποιούμε και οι δύο το ίδιο πακέτο εδώ και πολύυυυυυυυυυυυυυυ καιρό...
2. Να μου εξηγείς κάτι που μόλις σου ανακοίνωσα, με άλλα λόγια λες και μου το ανακοινώνεις πρώτος εσύ
3. Να μου εξηγείς γιατί δεν πρέπει να περνάω με κόκκινο
4. Να μου τονίζεις πράγματα για τα οποία εγώ φωνάζω εδώ και καιρό --> HELLO τα ξέρω αφού γι'αυτά φωνάζω

Με εκνευρίζει: -
1. Nα μου εξηγείς συνοπτικά διαδικασίες δημόσιων υπηρεσιών και να περιμένεις να γνωρίζω τις ορολογίες και τους κωδικούς
2. Να θεωρείς αυτονόητη την σειρά κάποιων διαδικασιών και να μου την λες που δεν την ακολούθησα
3. Να περιμένεις να γνωρίζω πως ΔΕΝ σ'αρέσει το πολύ αλάτι/πιπέρι/σκόρδο/ζάχαρη κτλ κτλ
4. Να περιμένεις να καταλάβω πως στρίβεις δεξιά/αριστερά, χωρίς να ανάψεις φλας, και να με βρίζεις που δεν το κατάλαβα γιατί είμαι ξανθιά

Ίσως τα παραδείγματά μου δεν αντιπροσωπεύουν ακριβώς τις καταστάσεις...αλλά μια γενική ιδέα την πήρατε νομίζω...
Μοίπος τελικά είμαι περίεργη;
είπε η Σίσσυ @ 4:32:00 μ.μ.   0 commentάκια
26/4/07
Εγώ λοιπόν λέω πως δεν είναι...
 
Κάποτε ήμουν ρομαντική, αθώα θα έλεγα, και περίμενα τον ιππότη με το άσπρο άλογο να έρθει να με βρει, να μ'αγαπήσει και να ζήσουμε μια ζωή πάνω σε ροζ συννεφάκια και κόκκινες καρδούλες...κάποτε πίστευα πως όλα μπορεί να τα νικήσει η αγάπη, σε όλα μπορεί να βρει λύση και πάντα μπορεί να ηρεμεί τα ταραγμένα νερά στην ζωή ενός ζευγαριού...Μεγαλώνοντας λίγο είδα ανθρώπους, που στα μάτια μου μοιάζανε οι πιο αγαπημένοι άνθρωποι στον κόσμο, να χωρίζουν...Είδα ζευγάρια που είχανε ζήσει τόσα μαζί να επιλέγουν τελικά διαφορετικούς δρόμους...Έχω υπάρξει σε σχέση που μ'έκανε να μπορώ να λέω "ξέρω πως ο άνθρωπος αυτός δεν θα με πειράξει ποτέ, θα μ'αγαπάει πάντα" και όμως όταν αργότερα με πλήγωνε τόσο όσο μεγάλη ήταν η αγάπη του, συνέχιζε να μου λέει πόσο μ'αγαπάει...Από τότε έπαψα στις σχέσεις μου να λέω "ποτέ" και "πάντα"...

Οι άνθρωποι είναι αδύναμα όντα...έχουν ιδιοτροπίες, παραξενιές, ιδιαιτερότητες...γι'αυτό είμαστε όλοι μοναδικοί, γι'αυτό θα γνωρίσεις δύσκολα δύο ολόιδιους ανθρώπους στη ζωή σου... Αυτό που μας κάνει μοναδικούς, όμως, είναι αυτό που μπορεί να κάνει κάποιον να θέλει να είναι μαζί μας ή το αντίθετο...Γνωρίζεις κάποιον, περνάς χρόνο μαζί του, δένεσαι...Περνώντας ο καιρός νιώθεις κάτι διαφορετικό...Νιώθεις αγάπη; Συνήθεια; Tί; Προσωπικά περνάω εύκολα από την αγάπη στη συνήθεια...Το καλό είναι πως το καταλαβαίνω, το κακό είναι πως δεν το καταλαβαίνουν όλοι...

Ξυπνάς ένα πρωί και δίπλα σου βλέπεις έναν άνθρωπο που δεν αναγνωρίζεις, έναν άνθρωπο που κάποτε έκανε την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά...Παρόλα αυτά νιώθεις αγάπη και μένεις εκεί και προσπαθείς αυτόν τον "άλλο" άνθρωπο να τον μάθεις...ξανά από την αρχή...Άλλες φορές το πετυχαίνεις και άλλες φορές όχι...Σ'ενοχλούν οι συνήθειες που κάποτε λάτρευες, οι ιδιοτροπίες που έβρισκες χαριτωμένες...Συνεχίζεις να τον αγαπάς αλλά πια τα βλέπεις όλα μ'άλλο μάτι...Και αλλάζεις και εσύ και πια είναι σειρά του να ξυπνήσει το πρωί και να σε δει σαν κάποιον ξένο...

Δεν θέλω να μιλήσω για προβλήματα "άλλα" που εκ των πραγμάτων δεν λύνονται μόνο με αγάπη, όπως το οικονομικό, το επαγγελματικό κτλ... Θα μείνω μόνο σ'αυτά των συμπεριφορών... Πόση κατανόηση, εμπιστοσύνη, υποχωρητικότητα και φαντασία χρειάζεται μια σχέση ώστε να μπορεί μαζί με την αγάπη να φτιάξει κάτι παντοτινό; Και αν όντως βρεις την μαγική συνταγή μπορείς άραγε να την χρησιμοποιήσεις με όποιον και αν έχεις δίπλα σου;
είπε η Σίσσυ @ 10:29:00 μ.μ.   0 commentάκια
Είναι αρκετή μόνο η αγάπη;
 
Προβληματίζομαι τις τελευταίες μέρες και οργανώνω τις σκέψεις μου για να γράψω ένα post πάνω στο άνωθεν ερώτημα...Είναι αρκετή μόνο η αγάπη για να κρατήσεις μια σχέση ζωντανή;

Θέλω τις πιο αφθόρμητες απαντήσεις σας...και σύντομα θα ακολουθήσει και η δική μου εκδοχή...
είπε η Σίσσυ @ 12:54:00 μ.μ.   7 commentάκια
23/4/07
20 λόγοι που μισώ τα κινητά...
 

1. Μου προκαλούν πονοκέφαλο όταν δεν μιλάω με hands free...Υοu know brain cancer;
2. Με καλούν τις πιο ακατάλληλες ώρες
4. "Υποχρεούμαι" να το έχω ανοιχτό...διότι "γιατί το έχεις αφού δεν το έχεις ανοιχτό"
5. "Υποχρεούμαι" να τσιρίζει στο αυτί μου...διότι γιατί το έχεις αφού δεν το ακούς
6. "Υποχρεούμαι" να απαντάω στα μηνύματα έστω και αν ξέρουν ότι είναι ένα από τα πράγματα που μισώ θανάσιμα
7. Νιώθω τύψεις αν δεν απαντήσω σε μήνυμα ή κλήση και ακολουθήσουν τα εξής: 2ο μήνυμα..."δεν πήρες το μήνυμά μου;" ή μήνυμα μετά από κλήση..."σε παίρνω, που είσαι;"...Όπου στο λύκο θέλω...μπορεί να κοιμάμαι, να τρώω, να κρατάω 10 σακούλες ή ακόμα και να μαλλιοτραβιέμαι με αγενέστατη κυρία στο ΙΚΑ...(δε σας τα'πα αυτά!)
8. Με τσατίζει η ερώτηση "γιατί δεν το σήκωσες όταν σε πήρα πριν 25 λεπτά και 32 δευτερόλεπτα..."
9. Με τσατίζουν οι ασταμάτητες επαναλαμβανόμενες κλήσεις αν δεν το σηκώσω την πρώτη φορά...Αφού δεν το σηκώνω, τι θα αλλάξει αν επιμένεις; Όταν το δω θα σε πάρω...
10. Όταν με ψάχνουν, σπάνια είναι για καλό...Ή κάτι θέλουν ή κάτι κακό έχει συμβεί
11. Με εκνευρίζει που ενώ δεν τα θέλω αναγκάζομαι να έχω δύο λόγω διαφορετικών οικονομικών πακέτων και εταιρειών
12. Ο καθένας μπορεί να μου προσβάλει τα αυτιά μου με τον άθλιο ήχο του κινητού του που χτυπάει (και δεν το ακούει επειδή ακούει μουσική/ψωνίζει γκόμενα/δεν αναγνωρίζει αν είναι το δικό του)
13. Μπορώ εύκολα να μάθω τις σεξουαλικές εμπειρίες του εκάστοτε συνταξιδιώτη μου αρκεί να τον/την πετύχω να μιλάει στον/στην κολλητό/ή του/της
14. Ψάχνω να βρω χόρο να ακουμπήσω τον καφέ μου γιατί το τραπεζάκι είναι γεμάτο κινητά σε κοινή θέα...ΑΝ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, ΤΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΜΟΥ!
15. Έχουν σήμα παντού εκτός από εκεί που πραγματικά τα χρειάζεσαι
16. Βγαίνουν ακόμα σε ροζ, με κάμερες, mp3, ραδιόφωνο, και υπολογιστή ταξιδίου...Με λίγη υπομονή και καλή θέληση φτιάχνουν και καφέ...και εγώ νόμιζα πως απλά το έχεις μαζί σου το ριμάδι ΜΟΙΠΩΣ όντως συμβεί κάτι πολύ σοβαρό
17. Μπερδεύομαι με την έννοια της αναπάντητης...Σημαίνει
α. Δεν ήξερα τι να κάνω και είπα να σε ενοχλήσω;
β. Σε σκέφτομαι αλλά δεν θέλω να σου μιλήσω;
γ. Βαριέμαι να σ'ακούω και για να βγω από την υποχρέωση κάνω ένα τουυυυυτ;
δ. Δεν έχω κάρτα, πάρε με;
ε. Είμαι τσιγκούνης, πάρε με;
Όποιος γνωρίζει καλείται να μας ενημερώσει με μια αναπάντητη...
18. ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΝΕΝΟΗΘΕΙΣ;
19. Εκνευρίζομαι όταν αποκαλύπτεται πως μας αποκρύπτουν όλες τις βλαβερές συνέπειες της ακτινοβολίας μόνο και μόνο για να μην φαληρήσουν οι διάφορες εταιρείες
20. Εκνευρίζομαι που όσο δεν τα θέλω τόσο μου είναι "απαραίτητα"...

Όχι δηλαδή πριν να κατακλύσουν τον πλανήτη Γη (για τους υπόλοιπους δεν έχω γνώμη) δεν συννενοούταν ο κόσμος;
είπε η Σίσσυ @ 3:43:00 μ.μ.   6 commentάκια
18/4/07
Τρεχάτε ποδαράκια μου...
 
ή αλλιώς εμπρός εμπρός καλά μου πόδιααααα! Σας έχει τύχει να έχετε τόσο μικρό deadline για κάτι που αντί να περπατάτε μέσα στο σπίτι σας σαν φυσιολογικοί άνθρωποι να τρέχετε από δωμάτιο σε δωμάτιο πανικόβλητοι; Εγώ πάντως ένα τέτοιο διάστημα διανύω...μαραθωνίου...Σηκώνομαι από τον υπολογιστή και δίνω στον εαυτό μου 5 δευτερόλεπτα να πάει μέχρι την κουζίνα, να βάλει νερό και να γυρίσει! Βάζω παπούτσια και παράλληλα τυπώνω σημειώσεις, βασανίζω το scanner και τρώω μεσημεριανό...Πριν λίγο δοκίμασα να στείλω ένα email με 7 attachments σε λιγότερο από 5 λεπτά αλλά φυσικά δεν είμαι ο Hoodini, φυσικά και έφυγε καθυστερημένα, φυσικά και δεν το πήρε ποτέ ο παραλήπτης πριν φύγει από το γραφείο του! Δώσαμε, δώσαμε, αύριο πάλι...!

Αφήστε που όλα τα είχε η Μαριωρή μόνο αυτός ο γνωστός νόμος του Μέρφυ της έλειπε...Ξέρετε τι γίνεται όταν σου έχουν πάρει το ομορφότατο μηχανηματάκι σου γιατί το χρειάζονται στην σχολή (βλ. αδερφή Μαρία) και σ'έχουν αφήσει με ένα μπρίκι με 2 και μόνες USB να υποστηρίξουν εξωτερικό σκληρό, εξωτερικό αντιγραφικό, adsl modem και εκτυπωτή/scanner/φωτοτυπικό; Της τρελής το μαλλί γίνεται! Και δεν δουλεύει τίποτα διότι το pc το καημένο τα παίζει... Σου λέει...με ρωτάς εμένα κυρά μου αν θέλω να αναγνωρίζω και διαφορετική συσκευή κάθε τρεις και λίγο, επειδή εσύ τις αλλάζεις όποτε γουστάρεις; Όχι με ρωτάς;...Και για τιμωρία, σε αφήνει και από μελάνι γιατί πολύ το κούρασες το θέμα και θέλει ένα break το έρμο το μηχάνημα...

Θα πάω να γίνω αγρότισσα! Αι σιχτίρ!
είπε η Σίσσυ @ 4:36:00 μ.μ.   1 commentάκια
15/4/07
Aγαπάς...θυσιάζεις...ξενιτεύεσαι...
 
Πόσα θυσίες μπορεί να κάνει κάποιος για να είναι δίπλα σ'αυτόν που τον γεμίζει...δίπλα σ'αυτόν που βλέπει στα μάτια του τον κόσμο του όλο...Μπορεί να αφιερώσει δυο ώρες παραπάνω από τη μέρα του, μπορεί να αφήσει την δουλεία του, μπορεί να αφήσει τους φίλους του και την οικογένειά του, την καθημερινότητά του και την σιγουριά του; Μπορεί ίσως να τα αφήσει όλα αυτά μαζί; Kαι αν τελικά νιώθει πως θέλει να το κάνει, πόσο σίγουρος είναι πως πρέπει;

Έχεις μια δουλειά στην οποία πριν ένα μήνα πήρες προαγωγή, έχεις ένα σπιτικό φτιαγμένο όπως το θέλεις εσύ, ένα κοινωνικό κύκλο, φίλους, οικογένεια...Και ο άνθρωπός σου είναι στην άλλη άκρη της χώρας...Ή τουλάχιστον αυτός που τώρα νομίζεις πως είναι ο ανθρωπός σου...Και παίρνεις την απόφαση να φύγεις...όταν με ρωτάς σου λέω να κάνεις όπως νιώθεις...ίσως σε ενθαρρύνω κιόλας γιατί ξέρω πόσο πολύ το θέλεις...

Έχω το δικαίωμα να σου πω όλα αυτά που δεν θέλεις να ακούσεις; Έχω το δικαίωμα να αναρωτηθώ γιατί ο ανθρωπός σου δεν κάνει μια παρόμοια κίνηση, ή έστω μια κίνηση να διαιρέσει την απόσταση; Έχω το δικαίωμα να σου θυμήσω πως έχεις ξαναδοκιμάσει να είσαι μαζί του και δεν δούλεψε; Έχω το δικαίωμα να σε ρωτήσω τι θα γίνει αν όλο αυτό δεν δουλέψει; Έχω το δικαίωμα να καταστρέψω τον παραμυθένιο κόσμο που έχεις χτίσει στο μυαλό σου;

Ίσως δεν πιστεύω στις σχέσεις των ανθρώπων όσο εσύ...Ίσως βλέπουμε τα πράγματα με άλλο μάτι...Ίσως στην θέση σου να'κανα το ίδιο...Ελπίζω να είμαι λάθος...Θα είμαι εδώ όποια κι αν είναι η κατάληξη...

(Είναι μια ευκαιρία να κάνω και διακοπές στην κρήτη!)
Καλό ταξίδι φιλενάδα!
είπε η Σίσσυ @ 11:25:00 μ.μ.   1 commentάκια
11/4/07
Οργή...θυμός...
 
Λυπάμαι και νιώθω οργή...για σένα που νομίζεις πως μπορείς να με προσβάλεις ενώ είμαι παρούσα, για σένα που με κοιτάς όπως ο λύκος παραμονεύει τα θηράματά του, για σένα που βγάζεις τόση πολλή κακία και δηλητήριο μέσα από τα πράσινα σου μάτια...Για σένα που ξέρεις να με κρίνεις στους άλλους χωρίς ούτε καν να ξέρεις τ'όνομά μου, ποιά είμαι και τι κάνω στην ζωή μου...Που μπορείς να με κρίνεις με μόνο κίνητρό σου τη ζήλια και τα θέλω σου...που στέκεσαι απέναντύ μου και απλά μου ρίχνεις λάσπη χωρίς να ξέρω το γιατί...

Θυμώνω που μου χαλάς την μέρα, την ψυχολογία και την διάθεση, θυμώνω που δεν είναι στον χαρακτήρα μου να σηκωθώ και να σε φτύσω μπροστά σ'όλους αυτούς που είναι γύρω...και όποιος θέλει ας μου ζητήσει εξηγήσεις...θυμώνω που σ'αφήνω απλά να κάνεις το παιχνίδι σου...Θυμώνω που σήμερα αποφάσισα να πάω για καφέ και σε πέτυχα μπροστά μου...

Μα πιο πολύ θυμώνω που βρήκα την καμήλα που με φτύνει τόσο καιρό και δυστυχώς είσαι εσύ...

Μακάρι να μπορούσες να το διαβάσεις όλο αυτό...Μακάρι η κακία σου αυτή να σταματάει στο πρόσωπό μου...Μακάρι μια μέρα να πατήσεις πάνω σ'όλη αυτή τη λάσπη, να χαμηλώσεις τη μύτη σου και το κόκκινο κραγιόν σου και να μου πεις πιο τελικά είναι το προβλημά σου...
είπε η Σίσσυ @ 6:23:00 μ.μ.   1 commentάκια
10/4/07
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι...
 
Η σειρά των λοιπών bloggίζοντων μου είναι εντελώς τυχαία...Για να μην αδικώ κανέναν λοιπόν (διότι έχουμε πει πως πάνω απ'όλα είμαι μια κυρία...και στο σχολείο εκτός από πληροφορική διδάσκω και ήθος - με έπιασε βλακεία!) θα προβώ σε αλλαγές και η λίστα μου από εδώ και μπρος θα είναι αλφαβητική! Αυτά!
είπε η Σίσσυ @ 7:53:00 μ.μ.   2 commentάκια
9/4/07
Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε...
 

Αλήθεια η λέξη μπλε παίρνει τόνο; Kάτι μέσα στο καστανόξανθο κεφάλι μου μου λέει πως όχι, αλλά δεν παίρνω και όρκο... Το λοιπόν...επειδή χατήρια δε χαλάμε γενικώς και μιας και ο κύριος ροζ γουρούνης θέλει να με ψυχολογήσει με βάση την άποψή μου και την συμπάθειά μου προς τα χρώματα, θα κάνω μια προσπάθεια να τον κατατοπίσω...

Λοιπόν...ξεκινάω με την σειρά των χρωμάτων της ίριδας και βλέπουμε...

Κόκκινο: - Δεν αντέχω το φανταχτερό κόκκινο (αυτό που κάνει μπαμ από χιλιόμετρα), ενώ μου αρέσει το βισσινίζον κόκκινο και το σκούρο κόκκινο κυρίως στα γυναικεία νύχια (προσοχή αυστηρά συνδυασμένο με μαύρα ή άσπρα ρούχα - αν έχετε το θεό σας εσείς που νομίζετε πως το κόκκινο και το πράσινο μπορούν να συνδυαστούν). Επίσης δεν μου αρέσουν τα κόκκινα μπουρδελέ εσώρουχα (προτιμώ τα μαύρα) και οι κόκκινες μπουρδελέ ενδυμασίες γενικώς (δεκτή μόνο η ενδυμασία της κοκκινοσκουφίτσας τις απόκριες). Το σωστό κόκκινο θεωρώ πως γενικώς ξυπνάει έναν άλλο εαυτό μου και μπορεί να αποτελέσει χρώμα πάθους...Προσοχή μην βάψετε ποτέ τους τοίχους του γραφείου σας κόκκινους, διότι ξυπνάνε τα μίση και τα πάθη (το τελευταίο σχόλιο απευθύνεται σ'αυτούς που το κατάλαβαν)!

Πορτοκαλί: - Δεν μου αρέσει καμία απόχρωση του πορτοκαλί whatsoever διότι δεν μου πηγαίνει σαν χρώμα...Το καλοκαίρι (σε αντίθεση με κάποιους) το θεωρώ το χειρότερο χρώμα που μπορείς να συνδυάσεις με το μαύρισμα διότι με παραπέμπει σε τσιγγάνα τουρκογύφτισσα κάνε μια βόλτα τσίφτισσα...Αν με υποχρέωναν να το φορέσω με απειλή όπλου, θα το συνδύαζα μόνο με άσπρο ή τζιν...

Κίτρινο: - Μου θυμίζει καναρίνι, λεμόνι, τον ήλιο, την άμμο...κτλ κτλ...Δεν μου αρέσει το πολύ φανταχτερό version του και δεν θα το συνδύαζα ποτέ με μοβ...Επίσης με παραπέμπει σε ρουχαλάκια αγέννητου μωρού που οι γονείς του δεν θέλουν να ξέρουν το φύλο...Το "ξεπλυμμένο" κίτρινο μου θυμίζει νοσοκομείο και δεν θα το έβαζα ποτέ σε τοίχο του σπιτιού μου...Θεωρώ πως υπό συνθήκες μου βγάζει μίσος...

Πράσινο: - Πολύ δύσκολο χρώμα διότι δεν συνδυάζεται εύκολα με άλλα χρώματα, εκτός και αν είστε fan της φετινής μόδας που το παντρεύει με το κόκκινο και με λοιπά "μη ταιριαστά χρώματα"! Θα μου πείτε ξέρεις εσύ καλύτερα από τον Ασλάνη και τον Νίκο-Τάκη; H απάντηση είναι όχι, απλά είναι θέμα γούστου! Δεν νομίζω πως έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου πράσινο ρούχο - παπούτσι - τσάντα - αντικείμενο γενικώς, εκτός από δυο καλοκαιρινά T-shirt που έτυχε να μου αρέσουν! Εσείς που φοράτε πράσινο με καφέ μου μοιάζετε με δέντρα ή θάμνους ανάλογα με το ανάστημά σας...Εγώ αν φορούσα τον συνδυασμό αυτό θα έμοιαζα με γρασίδι!

Θαλασσί: - Είναι το χρώμα που με ηρεμεί. Τελεία. Πάντα βέβαια το light version του...Μου θυμίζει ήρεμα νερά, γαλανό ουρανό και nissan micra διθέσιο cabrio...(μισώ όλα τα υπόλοιπα micra) Είναι ένα χρώμα που γενικώς δεν φοράω αλλά μου αρέσει να βλέπω γύρω μου...Ακόμα και αν κάνω κάποτε παιδιά και είναι κοριτσάκια, θα τους φορέσω θαλασσί φορμάκια...

Μπλε: - Και πάλι ένα χρώμα που δεν φοράω αλλά που μ'αρέσει να βλέπω γύρω μου...Με παραπέμπει σε άσπρα σπίτια με μπλε παράθυρα στο Αιγαίο, στην φουρτουνιασμένη θάλασσα, στα πουκάμισα του μπαμπά μου και στα εξώφυλλα των παιδικών βιβλίων που διάβαζα μικρή...

Μωβ: - Ή αλλιώς "θανατοκορδελί"...μακρυά από μας...Δεν μου αρέσει...δεν το φοράω...δεν θέλω να το βλέπω...

Και πάμε στα υπόλοιπα...

Άσπρο: - Νομίζω πως είναι το αγαπημένο μου χρώμα...καθαρίζει το μυαλό μου, ηρεμώ...Συνδυάζεται με όλα τα χρώματα...Δεν μου αρέσει το εντελώς λευκό σε ανδρικά σακάκια και γραβάτες και σε γυναικεία παπούτσια...Επίσης μου θυμίζει στολές νοσοκόμων ή σερβιτόρων...

Μαύρο: - Σαν χρώμα δεν μου αρέσει αλλά όπως και να το προσεγγίσω συνήθως θα έχω γύρω μου ή θα φοράω κάτι μαύρο...Γενικώς μου προκαλεί κατάθλιψη αλλά αποτελεί ένα από τα σωστά χρώματα για επίσημες περιστάσεις και για καταστάσεις στις οποίες (ενώ μπορεί να είσαι a great καραγκιόζης) θα πρέπει να επιβληθείς και να εκπέμψεις κύρος (γρανάζης)...

ΛΟΙΠΑ ΧΡΩΜΑΤΑ:
Απεχθάνομαι (πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις) τα κάτωθι
- Φούξια, λαχανί, κιτρινοπράσινο και λοιπά χτυπητά χρώματα
- Ροζ, κουφετί, λοιπά "νερουλά" χρώματα
- Γκρι, σκούρο καφέ και λοιπές σκούρες αποχρώσεις πχ. κυπαρισσί, μολυβί κτλ
- Χρυσά και ασημένια (τα τιμώ μόνο σε accessories)

Μου αρέσουν χωρίς ιδιαίτερη εξήγηση τα κάτωθι
- Ροδακινί
- Σκούρο ηλεκτρίκ
- Πολύ ανοιχτό μπεζ και γκρι

Oυμφ κουράστηκα...Τον ατελείωτο έχουν και αυτά...και να φανταστείς ότι τα βασικά είναι τρια...Κάποιος μας κάνει πλάκα...

Έμπρος λοιπόν καλοί μου ψυχολόγοι...πιάστε δουλειά και είμαι εδώ να ακούσω το verdict όσο οδυνηρό και αν είναι!
είπε η Σίσσυ @ 10:43:00 μ.μ.   12 commentάκια
Άλλαξα μούρη...
 
πάλι! Έδιωξα το κόκκινο γιατί αποφάσισα πως δεν με εμπνέει!

Για ακόμα μια φορά θα ήθελα να ευχαριστήσω το blogger για την δυνατότητα επιστροφής στο "χειροκίνητο" και σαφώς πιο κατανοητό, non blogger beta layout...:) Μάλλον έχουν καταλάβει ότι κάπου κάνουν λάθος!

ΥΓ. Στη photo βλέπετε σημείο στην παραλία του Bόλου!
είπε η Σίσσυ @ 6:19:00 μ.μ.   3 commentάκια
Μια μεγαααααάλη τούρτα!
 

Υποσχέθηκα photo footage από την τούρτα τέρας των γενεθλίων μου και here it is! Δυστυχώς στις υπόλοιπες φωτογραφίες είναι παρούσα και η γιαγιά, η οποία μου απαγόρευσε να τις δημοσιοποιήσω διότι φοβάται τους ληστές που θα δούνε το σπίτι μας (όταν λέω εγώ πως ο θείος AL χτυπάει πλέον κάθε δεκάλεπτο δεν με πιστεύει κανείς) και η αδερφή μου με νυχτερινή περιβολή (διότι το πουλάκι μου μόλις είχε ξυπνήσει...κυράτσω μαριορή απ'τον ύπνο στο φαί)!

Για όσους έχετε αμφιβολίες...ε ναι λοιπόν αυτό είναι ένα μεγάλο κορνέ (ή αν προτιμάτε...ένας μεγάλος κορνές...)!
είπε η Σίσσυ @ 11:52:00 π.μ.   2 commentάκια
7/4/07
Τσουρέκια, κουλουράκια, μαγειρίτσες...και φυσικά αυγά!
 

Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά...(και συμπληρώνω) και κάθε που είναι γιορτές περνάει την μέρα της κλεισμένη στην κουζίνα ενώ έξω έχει ήλιο, τα πουλάκια τιτιβίζουν και οι μη νοικοκυρές πίνουν το καφεδάκι τους κοιτώντας την θάλασσα...Για εσάς που έχετε την υποψία πως γκρινιάζω σας διαβεβαιώ πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο...απλά κάνω ένα break από τα τσουρέκια, τα κουλουράκια, τα εντεράκια, τις σαλάτες και τα λοιπά εδέσματα που η παράδοση λέει πως κάθε πεινασμένος που γυρνάει από την Ανάσταση, πρέπει να βρει στο τραπέζι για να γιορτάσει με μερικά κιλά παραπάνω την ανάσταση του Χριστού...

Το μαγειρικό πρόγραμμα της μεγάλης εβδομάδας είναι κάθε χρόνο πάνω κάτω το ίδιο αν και φέτος προσθέσαμε μερικές πινελιές (ταλαιπωρίας) "φτιάξ'το μόνος σου"!

1. Χθες βάψαμε τα αυγά όχι με τις γνωστές χημικές μπογιές για αυγά, αλλά με κρεμμύδια και πατζάρια...Για όσους αναρωτιέστε βράστε τα εξωτερικά (καφέ) των κρεμμυδιών ή λίγα πατζάρια και στο ίδιο νερό βράστε τα αυγά...Ναι ναι δεν γίνονται κόκκινα...γίνονται πορτοκαλοκαφέ ή μοβρόζ (δείτε φωτό) αντίστοιχα αλλά τουλάχιστον δεν τρως μαζί με το αυγό και χημικό χρώμα!

2. Μετά τα σκάνδαλα που αποκάλυψε ο Ευαγγελάτος και ο κάθε "δείτε τι τρώτε" δημοσιογράφος (δε λέω και αυτοί την δουλειά τους κάνουν) θυμηθήκαμε όλες τις συνταγές της γιαγιάς που έφτιαχνε η μαμά μου όταν εγώ πήγαινα ακόμα σχολείο! Χθες λοιπόν ζυμώσαμε τσουρέκια...σήμερα τα ψήσαμε...Φτιάξαμε κουλουράκια σε σχήμα κουνελάκι, σε σχήμα φεγγαράκι, σε σχήμα αυγουλάκι...και σε όλα τα εις ...άκι!

3. Ακολουθεί τυροσαλάτα και τζατζίκι (για δροσερή αναπνοή)...τσιτσίραβλα (ΤΟ ΑΚΥΡΟ)...καθώς και η πιο κουραστική διαδικασία "πλένω εντεράκια να φτιάξω μαγειρίτσα" διότι πού να ξέρουμε τι είχε φάει πριν το καημένο το κατσίκι!

Ουμφ...τα γράφω και μου άνοιξε περισσότερο η όρεξη καθώς το καημένο το στομάχι μου κοντεύει να κολλήσει στην πλάτη μου από την πείνα...However πάντα υπάρχει η δικαιολογία "δοκιμάζω να δω αν λείπει αλάτι" γι'αυτό σας εγκαταλείπω και γυρίζω στην κουζίνα μου...που παρεπιπτόντως έχει να μυρίσει τόσο ωραία από τα Χριστούγεννα...

ΥΓ 1 Έχω επιτέλους τις φωτό από την τούρτα γενεθλίων και θα ανέβουν συντόμως!
ΥΓ 2 Κερνάω απ'όλα αυτά που έφτιαξα...συν καρυδόπιττα σοροπιασμένη την οποία ξέχασα να αναφέρω στα "φτιάξ'το μόνος σου"!

Καλή ανάσταση σε όλους και να φάτε λυτά! (Η προηγούμενη λέξη δεν έχει ορθογραφικό λάθος)...
είπε η Σίσσυ @ 12:01:00 μ.μ.   2 commentάκια
2/4/07
Θα' θελα...
 
Δεν ξέρω για τι θέλω να γράψω σήμερα...έχω ανακατεμένες σκέψεις στο μυαλό μου που αρνούνται να μπουν σε μια λογική σειρά...Είναι σαν να μου παίζουν ένα παιχνίδι και κάθε φορά που είμαι κοντά στην αρχή του κουβαριού αυτό σφίγγει περισσότερο και δεν μ'αφήνει να το λύσω...Σαν μικρό παιδί η μια μου σκέψη τρέχει σ'ένα καταπράσινο λιβάδι, μια άλλη την ακολουθεί τραβόντας πίσω της έναν αετό...πολύχρωμο...με μακρυά ουρά που μπλέκεται στις κορφές των δέντρων και μιλάει με τον άνεμο...Ακόμα μια, πίσω από ένα άσπρο σύννεφο, που μοιάζει με βαμβάκι, παίζει κρυφτό με τις ακτίνες του ήλιου...Θυμώνει όταν αυτές κρυφοκοιτάνε και τρέχει να κρυφτεί πιο βαθυά...Και το σύννεφο αγριεύει γιατί γαργαλιέται...και κλαίει από τα γέλια...και καταβρέχει τα παιδιά, το λιβάδι...μουσκεύει το χαρτί του αετού και αυτός βαρύς ξαπλώνεται στο έδαφος, δίπλα στα παπούτσια των παιδιών που γέμισαν με λάσπες...

Μια άλλη σκέψη αναψοκοκκινισμένη περιμένει ένα φιλί από τον ιππότη με το άσπρο άλογο...τον ιππότη που πάντα περιμένει και ποτέ δεν έρχεται...αυτόν που θα την σώσει από τον δράκο του κάστρου...αυτόν με τα πράσινα φτερά και τα κατακόκκινα μάτια...αυτόν που είναι καταδικασμένος να βγάζει απ'το στόμα του φωτιά όσο ζει για να μπορεί να βλέπει την καλή του τουλάχιστον στα όνειρά του...

Ακόμα μια, που τρύπωσε στην καρδιά εκείνου που μέχρι χθες έβαζε το χέρι του στην φωτιά για αυτήν που τον αγάπησε όσο πολύ τον πόνεσε...Είναι εκεί να κάνει συντροφιά στον πόνο...Μια προσπάθεια να συνχωρέσει τον εαυτό του για όσες σκέψεις εκδίκησης τρέχουν στο θολωμένο του μυαλό...Ένας αναστεναγμός δυνατός, με προορισμό την κρύα της καρδιά που πια χτυπάει σε αλλιώτικους ρυθμούς...κάποτε χτυπούσε στο όνομά του...

Δυό άνθρωποι που ξέρουν ο καθένας κάθε ρυτίδα του άλλου, που αναπνέουν στον ίδιο ρυθμό, που πονάνε με τον ίδιο πόνο, που γελάνε με τα ίδια αστεία...Εκεί κρύβεται μια σκέψη μου ακόμα ψάχνοντας να βρει αυτό που κάνει δυο ανθρώπους να κρατιούνται απ'το χέρι και να κοιτάζονται στα μάτια ακόμα και όταν οι δικές τους σκέψεις κρύβονται στα άσπρα τους μαλλιά...

Θα'θελα να μείνω κάτω από τις στάλες της βροχής, θα'θελα να περιμένω τον ιππότη με το άλογο, ίσως να μπορούσα να είμαι και ο δράκος...Θα'θελα να'μουν εκείνος ο αναστεναγμός που τρέχει να προλάβει τους λάθος χτύπους μιας καρδιάς...θα'θελα να ήξερα αυτό το κάτι που ψάχνει η τελευταία μου σκέψη...
είπε η Σίσσυ @ 10:52:00 μ.μ.   0 commentάκια
Το 23ο πλακάκι...
 

Εντελώς απρογραμμάτιστα βρέθηκα σήμερα να βλέπω το "the number 23"...Το story έχει ως εξής...ο πρωταγωνιστής έχει πάθει μια ψύχωση με τον αριθμό 23...Σε ό,τι βλέπει/κάνει/διαβάζει/ασχολείται προσθέτει μπόλικη φαντασία και αρκετές μαθηματικές πράξεις (κάπου νομίζω πως είδα μέχρι και ολοκληρώματα) και καταλήγει στον αριθμό 23...από τις πινακίδες του αυτοκινήτου του, τα παπούτσια της γυναίκας του, την ημερομηνία που αυτοκτόνησε ο Χίτλερ...μέχρι και την ημέρα που οι Μάγιας (αν δεν απατώμαι) έχουν προβλέψει το τέλος του κόσμου...

Μόλις, λοιπόν, άναψαν τα φώτα όλοι προσπαθούσαν να κάνουν το ίδιο...Βγαίνοντας από την αίθουσα, έπεσαν τα κλειδιά κάποιου από την παρέα που περπατούσε μπροστά μας και καπάκι ήρθε η ατάκα από κάποιον άγνωστο εκεί κοντά..."Φίλε πάω στοίχημα πως πέσανε στο 23ο πλακάκι..." Τώρα που το διαβάζω δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα αστείο...αλλά επηρεασμένοι από το κλίμα τρελαθήκαμε στα γέλια!

Βy the way...η ταινία είναι αρκετά συμπαθητική...προσωπικά βέβαια δεν μπορώ να διαχωρίσω τον Jim Carey από την κωμωδία...Οh well! Και καλή μας νύχτα...
είπε η Σίσσυ @ 12:29:00 π.μ.   1 commentάκια
Παρουσιάστε!


Σίσσυ
4 χρόνια πριν τα 30...Άκρως προβληματισμένη!


Τα πιο παλιά...

weekend plans :)
The ΑΣΕΠ chronicles...
And the Oscar goes to.... // Sex and the City
φτου και βγαίνω...
Ο ρουφιάνος της αλήθειας...
... αξία ανεκτίμητη!
Καλά ρε πάμε καλά;
Πως να αποβλακωθείς καθαρίζοντας μπάμιες...
Πως λένε τη μέρα μετά την Κυριακή;
H "πράσινη" κιβωτός της Νορβηγίας - το quiz της ημ...

Ανά μήνα...

Ιανουαρίου 2007
Φεβρουαρίου 2007
Μαρτίου 2007
Απριλίου 2007
Μαΐου 2007
Ιουνίου 2007
Ιουλίου 2007
Αυγούστου 2007
Σεπτεμβρίου 2007
Οκτωβρίου 2007
Νοεμβρίου 2007
Ιανουαρίου 2008
Φεβρουαρίου 2008
Μαρτίου 2008
Απριλίου 2008
Μαΐου 2008
Ιουνίου 2008
Ιουλίου 2008
Σεπτεμβρίου 2008
Οκτωβρίου 2008
Νοεμβρίου 2008
Ιανουαρίου 2009
Φεβρουαρίου 2009

Λοιποί bloggίζοντες...

George is your man
Η τουλούμπα!
Λίλη!
Λίνα
O άνθρωπος του μετρό
Όλα είναι του μυαλού
Πέστα όλα
Sourotiri
Tα ανώδυνα ημερολόγια

eXTReMe Tracker